ျပဳဖြယ္ရာ
အခါတစ္ပါး၌ မင္းသုံးပါးႏွင့္ သိၾကားမင္းသည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သရဘဂၤရေသ့ထံ ေရာက္႐ွိလာကာ သိလိုသည့္ ေမးခြန္းျပႆ နာ ကို ေမးေလွ်ာက္ၾကသည္။
သိၾကား
တစ္ရံတစ္ခါမွ် စိုးရိမ္မႈ မ႐ွိရေလေအာင္ အဘယ္တရားကို ပယ္သတ္ရ ပါမလဲ။ရေသ့
ေဒါသကို ပယ္သတ္လိုက္လွ်င္ တစ္ရံတစ္ခါမွ် စိုးရိမ္ရေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။သိၾကား
အဘယ္တရားကို ပယ္႐ွားေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ ခ်ီးမြမ္းရေသ့
ျခင္းကို ခံရပါမလဲ။
ေက်းဇူးကန္းျခင္း မျပဳေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ခ်ီးမြမ္းၾက ပါလိမ့္မယ္။သိၾကား
အဘယ္သူ ေျပာဆိုေသာ ၾကမ္းၾကဳတ္စကားကို သည္းခံရမွာ ပါလဲ။ရေသ့
မိမိထက္သာသူ၊ တန္းတူသူနဲ ့ မိမိေအာက္ နိမ့္က်သူတို႔ရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္စကားကို သည္းခံရမွာ ျဖစ္ေပတယ္။သိၾကား
မိမိထက္သာသူနဲ ့တန္းတူသူမ်ားရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္စကားကို သည္းခံႏိုင္ပါတယ္။ မိမိေအာက္ နိမ့္က်သူရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္ရေသ့
စကားကို အဘယ္ေၾကာင့္ သည္းခံရပါမလဲ။
ေၾကာက္႐ြံ႕တဲ့အတြက္ မိမိထက္သာသူရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္စကားကို သည္းခံၾကတာ ျဖစ္တယ္။ တန္းတူသူရဲ႕ စကားကို သည္းခံၾက တာကေတာ့ မိမိထက္သာသြားေအာင္ ၾကံစည္အားထုတ္မွာကို စိုးရိမ္ၾကလို႔ပဲ။ ဒီသည္းခံျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးကို ျမတ္တဲ့ သည္းခံျခင္းလို႔ မဆိုႏိုင္။ မိမိေအာက္ နိမ့္က်သူရဲ႕ ၾကမ္းၾကဳတ္စကားကို သည္း ခံမွသာ ေၾကာက္႐ြံ႕စိုးရိမ္မႈကင္းတဲ့ သည္းခံျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္က်မ္းကိုး။ ။ငါးရာငါးဆယ္ သရဘဂၤဇာတ္။
သူေတာ္ေကာင္းတို႔က အျမတ္ဆုံးလို႔ ့သတ္မွတ္ၾကေပတယ္။
သာဓု သာဓု သာဓု
Posted by ေအးဆက္
No comments:
Post a Comment