အဘိဝါဒနသီလိႆ ၊ နိစၥံ ဝုၯုာပစာယိေနာ။၁၀၉။ အျမဲ႐ွိခိုးေလ့႐ွိ၍ မိမိထက္ ဂုဏ္ အသက္ သိကၡာ
စတၱာေရာ ဓမၼာ ဝၯုႏၲိ၊ အာယု ဝေဏၰာ သုခံ ဗလံ။
ယံကိဥၥိ ယိ႒ံ ဝ ဟုတံ ဝ ေလာေက၊၁၀၈။ ေလာက၌ ေကာင္းမႈကို လိုလားငဲ့ကြက္ေသာသူသည္ ယဇ္ႀကီး ပူေဇာ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ယဇ္ငယ္ပူေဇာ္ျခင္းကိုလည္းေကာင္း တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပူေဇာ္ရာ၏။ ထိုပူေဇာ္ျခင္းအလံုးစံုသည္ ေျဖာင့္မတ္စြာ က်င့္ေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔ကို (ရွိခိုးျခင္းေစတနာ၏) ေလးဖို႔တစ္ဖို႔ကိုမွ် မမွီ၊ အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔၌ ရွိခိုးျခင္းေစတနာသည္သာ ျမတ္၏။
သံဝစၧရံ ယေဇထ ပုညေပေကၡာ။
သဗၺမၸိ တံ န စတုဘာဂေမတိ၊
အဘိဝါဒနာ ဥဇၨဳဂေတသု ေသေယ်ာ။
ေယာ စ ဝႆသ တံ ဇႏၲဳ ၊ အဂၢႎ ပရိစေရ ဝေန။၁၀၇။ အၾကင္သူသည္ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုး ေတာ၌မီးကို လုပ္ေကြၽးပူေဇာ္ရာ၏။ အၾကင္သူသည္ကား ဝိပႆ နာပြားမ်ားေသာ စိတ္႐ွိေသာ ရဟန္းတို႔အား တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ် ပူေဇာ္ရာ၏။
ဧကဥၥ ဘာဝိတတၱာနံ၊ မုဟုတၱမပိ ပူဇေယ။
သာေယဝ ပူဇနာ ေသေယ်ာ၊ ယေဥၥ ဝႆသ တံ ဟုတံ။
မာေသ မာေသ သဟေႆ န၊ ေယာ ယေဇထ သတံ သမံ။၁၀၆။ အႏွစ္တစ္ရာပတ္လံုး လတိုင္းလတိုင္း (တကၠတြန္းတို႔အား)
ဧကဥၥ ဘာဝိတတၱာနံ၊ မုဟုတၱမပိ ပူဇေယ။
သာေယဝ ပူဇနာ ေသေယ်ာ၊ ယေဥၥ ဝႆသ တံ ဟုတံ။
အတၱာ ဟေဝ ဇိတံ ေသေယ်ာ၊ ယာ စာယံ ဣတရာ ပဇာ။၁၀၄-၁၀၅။ ကိုယ္တြင္းကိေလသာတို႔ကို ႏိုင္ျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို
အတၱဒႏၲႆ ေပါသႆ ၊ နိစၥံ သညတစာရိေနာ။
ေနဝ ေဒေဝါ န ဂႏၶေဗၺာ၊ န မာေရာ သဟ ျဗဟၼဳနာ။
ဇိတံ အပဇိတံ ကယိရာ၊ တထာ႐ူပႆ ဇႏၲဳေနာ။
ေယာ စ ဂါထာ သတံ ဘာေသ၊ အနတၳပဒသံဟိတာ။၁၀၂။ အက်ိဳးမဲ့ပုဒ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဂါထာတစ္ရာကို ႐ြတ္ဆိုေစကာမူ မျမတ္၊ ၾကားနာရသျဖင့္ ရာဂစသည္ ျငိမ္းေအးေၾကာင္းျဖစ္ေသာ တရားတစ္ပုဒ္ကို ႐ြတ္ဆိုျခင္းသည္သာ ပိုလြန္၍ျမတ္၏။
ဧကံ ဓမၼပဒံ ေသေယ်ာ၊ ယံ သုတြာ ဥပသမၼတိ။
ေယာ သဟႆံ သဟေႆန၊ သဂၤါေမ မာႏုေသ ဇိေန။
ဧကဥၥ ေဇယ်မတၱာနံ၊ သ ေဝ သဂၤါမဇုတၱေမာ။
သဟႆမပိ ေစ ဂါထာ၊ အနတၳပဒသံဟိတာ။၁၀၁။ အက်ိဳးမဲ့ပုဒ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဂါထာသည္ တစ္ေထာင္ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ မျမတ္၊ ၾကားနာရ သျဖင့္ ရာဂစသည္ ျငိမ္းေအးေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဂါထာ တစ္ဂါထာ သည္သာ ပိုလြန္၍ ျမတ္၏။
ဧကံ ဂါထာပဒံ ေသေယ်ာ၊ ယံ သုတြာ ဥပသမၼတိ။
သဟႆ မပိ ေစ ဝါစာ၊ အနတၳပဒသံဟိတာ။၁၀ဝ။ ေတာဖြဲ႔ေတာင္ဖြဲ႔ အက်ိဳးမဲ့ပုဒ္ႏွင့္သာဆိုင္ေသာ စကားသည္ အခြန္း တစ္ေထာင္ရွိေစကာမူ မျမတ္၊ ၾကားနာရသျဖင့္ ရာဂစသည္ ျငိမ္းေအး
ဧကံ အတၳပဒံ ေသေယ်ာ၊ ယံ သုတြာ ဥပသမၼတိ။
တပည့္ေတာ္သည္ ဤဘဝမွာ ဇနီးမယားသမီးသားတို႔ႏွင့္ဘုရား
ေပ်ာ္ပါးစြာ ေနလိုပါတယ္။ အေမႊးနံ႔သာမ်ိဳးစုံ ထုံမႊမ္းလိုပါတယ္။
ကံ့ေကာ္၊ သဇင္၊ ပန္းမ်ိဳးစုံလင္ကို ပန္ခ်င္ပါတယ္။ ဘယက္
တန္ဆာ၊ ဒြါဒရာတို႔ကို ဝတ္ဆင္လိုပါတယ္။ စပါးဆန္ေရ
ေ႐ႊေငြစည္းစိမ္ တိုက္အိမ္တို႔ျဖင့္ ေနလိုပါတယ္။ ဘယ္လို
က်င့္ၾကံရမွာပါလဲဘုရား။
'ၾကိဳးစား၊ စုထား၊ မွ်သုံး၊ မိတ္ေကာင္း၊ ဤဘဝမွာခ်မ္းသာမင္းသား
ေၾကာင္း’ တဲ့ကြယ့္။ ဤေလးပါးကို က်င့္ၾကံပါေလမင္းသား။
ဘဝဆက္တိုင္း အဲဒီလိုေနရျပီးေတာ့ နိဗၺာန္ကိုလည္း ရခ်င္ဘုရား
ပါတယ္။ က်င့္အပ္တဲ့ တရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူပါဦးဘုရား။
ဒီအတြက္က်င့္ေဆာင္ရမွာကလည္း ေလးပါးပါပဲ။ ‘သဒၶါ၊ သီလ၊စာကိုး။ စႏၵာဝရာဘိဝံသ၊ ဘဒၵႏၲ။ ဓမၼသင္တန္း (စကၤာပူ)။ ၂၀၁၆။
ဒါန၊ ပညာ (႐ုပ္နာမ္ျဖစ္ပ်က္သိပညာ)၊ ေလးျဖာစုေပါင္း၊
ေနာက္ေနာင္ ခ်မ္းသာေၾကာင္း’ ကြယ့္။ တရား႐ွစ္ပါး၊ လက္ေတြ႔ပြား၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး နိဗၺာန္သြားရေပမယ္ မင္းသား။
ရမဏီယာနိ အရညာနိ၊ ယတၳ န ရမတီ ဇေနာ။၉၉။ ေတာတို႔သည္ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ ႐ွိကုန္၏၊ ယင္းေတာတို႔၌ ကာမ႐ွာမွီးသူ လူအေပါင္းသည္ ကား မေမြ႔ေလ်ာ္ႏိုင္၊ ရာဂကင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ သာ ေမြ႔ေလ်ာ္ကုန္လတၱံ႔႔၊ ထိုရာဂကင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ကာမကို မ႐ွာမွီးၾကကုန္။
ဝီတရာဂါ ရမိႆ ႏၲိ၊ န ေတ ကာမဂေဝသိေနာ။
ဂါေမ ဝါ ယဒိ ဝါရေည၊ နိေႏၷ ဝါ ယဒိ ဝါ ထေလ။၉၈။ ႐ြာ၌ျဖစ္ေစ၊ ေတာ၌ျဖစ္ေစ၊ နိမ့္ရာ၌ျဖစ္ေစ၊ ကုန္းျမင့္၌ျဖစ္ေစ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ေနကုန္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔ေနရာ ေျမအရပ္သည္
ယတၳ အရဟေႏၲာ ဝိဟရႏၲိ၊ တံ ဘူမိရာမေဏယ်ကံ။
အႆ ေဒၶါ အကတညဴ စ၊ သႏၶိေစၧေဒါ စ ေယာ နေရာ။၉၇။ အၾကင္သူသည္ သူေျပာစကားျဖင့္သာ ယံုၾကည္သူ မဟုတ္။ နိဗၺာန္ကို ကိုယ္တိုင္သိသူ လည္းျဖစ္၏။ ဝဋ္သံုးပါး၏ အစပ္ကို ျဖတ္ေတာက္ျပီးသူ လည္း ျဖစ္၏။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္၏ အက်ိဳးေပးခြင့္ကို သတ္ျဖတ္ျပီးသူ လည္း ျဖစ္၏။ အလံုးစံုေသာ တဏွာကို ေထြးအန္ျပီးသူလည္း ျဖစ္၏။ ထိုသူသည္သာ စင္စစ္ ေယာက်ာ္းျမတ္ ျဖစ္၏။
ဟတာဝကာေသာ ဝႏၲာေသာ၊ သ ေဝ ဥတၱမေပါရိေသာ။
သႏၲံ တႆ မနံ ေဟာတိ၊ သႏၲာ ဝါစာ စ ကမၼ စ။
သမၼဒညာ ဝိမုတၱႆ ၊ ဥပသႏၲႆ တာဒိေနာ။
