ဘဝေနဟန္ တရားမွန္ (၂၉)

ငွက္ႏွင့္တူစြ ဝိဇၨာ စရဏ
 
ငွက္မ ်ားသည္ မ ်က္စိျဖင့္ ခရီးလမ္းေၾကာင္းကို ၾကည့္ကာ အေတာင္ျဖင့္ ပ ်ံသန္း ၾကသည္။ ေျခေထာက္ျဖင့္ ကိုင္တြယ္ခိုနားသည္။ သစ္သီးႏွင့္ ပန္းမာလ္တို႔ကို မူ ႏႈတ္သီးျဖင့္ ခူးဆြတ္၏။ ယင္းအစိတ္အပိုင္းတို႔ မျပည့္ုစုံလွ ်င္ ငွက္မ ်ားသည္ ၾကာ႐ွည္မ႐ွင္သန္ႏိုင္ၾက။
 
အလားတူစြာ ဗုဒၶသာသနာတြင္ ဝိဇၨာ (အသိ)ႏွင့္ စရဏ (ေကာင္းေသာအက ်င့္) တို႔မျပည့္စုံလွ ်င္ မဂ္၊ ဖိုလ္ႏွင့္ နိဗၺာန္တို႔၏ အရသာကိုမခံစားႏိုင္ေပ။ တစ္ခု
မဟုတ္ တစ္ခုခ ်ဳိ႕တဲ့က မဂ္ ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကို ရႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ ်။
 
ငွက္တို႔၏ မ ်က္စိသည္ ကံ၏ အက ်ဳိးကို ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္္ တူသည္။ ျမင့္ျမတ္သူ
တို႔၏ အသိသည္ ငွက္ႏႈတ္သီးအလား ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔သည္ကား ဝိဇၨာ၏ အစိတ္အပိုင္းမ ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေျခႏွင့္ အေတာင္တို႔မွာ ေကာင္းေသာ အက ်င့္ (စရဏ)၏ အေဖၚျဖစ္ေသာ သီလႏွင့္ သမာဓိသာလွ ်င္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
 
စာကိုး။ Eindaka, Ashin (Nyaung Kan Aye Sayadaw). Fundamentals of Buddhism. 2009.
 
Posted by ေအးဆက္