ဖန္ဆင္း႐ွင္မွာ မိမိသာ
ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္၊ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး
ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ေတာေဒယ် ပုဏၰား၏သား သုဘလုလင္သည္ သင့္ေလ်ာ္ရာ၌ထိုင္ကာ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ေလွ်ာက္ ထား၏။
သုဘ
အ႐ွင္ဘုရား၊ လူအခ်င္းခ်င္းျဖစ္ၾကပါလ်က္_ဘုရား
(၁) အသက္တိုျခင္း၊ အသက္႐ွည္ျခင္း၊
(၂) အနာေရာဂါမ်ားျခင္း၊ အနာေရာဂါကင္းျခင္း၊
(၃) အ႐ုပ္ဆိုးျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊
(၄) အျခံအရံမ႐ွိျခင္း၊ အျခံအရံမ်ားျခင္း၊
(၅) စည္းစိမ္ဥစၥာ႐ွားပါးျခင္း၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေပါမ်ားျခင္း၊
(၆) အမ်ဳိးယုတ္ျခင္း၊ အမ်ဳိးျမတ္ျခင္း၊
(၇) ပညာမဲ့ျခင္း၊ ပညာ႐ွိျခင္း ဟူ၍လူမႈအဆင့္အနိ္မ့္အျမင့္တို႔ကုိ ေတြ႔ျမင္ရပါသည္။ ထိုအေၾကာင္း ရင္းမ်ားကား အဘယ္ပါနည္း ဘုရား။
လုလင္၊ ေကာင္းစြာ ႏွလုံးသြင္း၍ နာယူပါ။ သတၱဝါတုိ႔သည္ ကံသာလွ်င္ မွီခိုရာအေၾကာင္းရင္း ႐ိွ၏။ ထိုကံသည္ သတၱဝါ တို႔ကို အနိမ့္-အျမင့္ ကြဲျပားျခားနားေစ၏။သုဘ
ျမတ္စြာဘုရား၊ ဤတရားသည္ အက်ဉ္းျဖစ္၍ တပည့္ေတာ္ မသိပါ ဘုရား။ အနက္သေဘာ အက်ယ္ကို ေဟာၾကားေတာ္ မူပါဘုရား။ဘုရား
(၁) သူတစ္ပါးကို မသနားဘဲ သတ္ျဖတ္မႈ အက်င့္ေၾကာင့္ အသက္တိုရ၏။ မသတ္ဘဲ ေ႐ွာင္ၾကဉ္ မႈေၾကာင့္ အသက္ ႐ွည္ရ၏။သုဘ
(၂) သူတစ္ပါးကို ညွဉ္းဆဲမႈ အက်င့္ေၾကာင့္ ေရာဂါမ်ားရ၏။ မညွဉ္းဆဲမႈေၾကာင့္ ေရာဂါနည္းပါး ရ၏။
(၃) သူတစ္ပါးကို အမ်က္ထြက္မႈ အက်င့္ေၾကာင့္ အဆင္းမလွ ႐ုပ္ဆိုးရ၏။ ေမတၱာထားမႈေၾကာင့္ အဆင္းလွပတင့္တယ္ရ၏။
(၄) သူတစ္ပါးကို ျငဴစူမနာလိုမႈ အက်င့္ေၾကာင့္ အၿခံအရံမ႐ွိ
ျဖစ္ရ၏။ ျငဴစူမနာလိုကင္းမႈေၾကာင့္ အၿခံအရံမ်ားျပားရ၏။
(၅)သမဏ ျဗာဟၼဏတို႔အား မေပးလႉမႈ အက်င့္ေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာ႐ွားပါးရ၏။ ေပးကမ္းလႉဒါန္းမႈေၾကာင့္စည္းစိမ္ဥစၥာ
ေပါမ်ားရ၏။
(၆) မာနႀကီး၍ ခက္ထန္ၿပီး မ႐ုိေသမႈ အက်င့္ေၾကာင့္ အမ်ဳိး ယုတ္ညံ့ရ၏။ ႐ုိေသႏွိမ့္ခ် မာနမေထာင္လႊားမႈ ေၾကာင့္အမ်ဳိး
ျမင့္ျမတ္ရ၏။
(၇) သမဏ ျဗာဟၼဏတို႔ကို ခ်ဉ္းကပ္ၿပီး အဖန္ဖန္မေမးျမန္းမႈ အက်င့္ေၾကာင့္ ပညာမဲ့ျဖစ္ရ၏။ အဖန္ဖန္ ေမးျမန္းမႈေၾကာင့္ ပညာ႐ွိျဖစ္ရ၏။
အ႐ွင္ဘုရား၊ တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ျဖစ္ပါဘုရား
သည္။ လမ္းမွားသူအား လမ္းမွန္ကုိ ေျပာၾကားဘိသုိ႔ ႐ိွပါ၏။ တပည့္ေတာ္ သည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာျမတ္သုံးပါး ကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။ တပည့္ေတာ္အား ယေန႔မွစ၍ ဥပါသကာဟု မွတ္ေတာ္မူပါ ဘုရား။
ဤသို႔ လူမႈအဆင့္ အနိမ့္-အျမင့္ ကြဲျပားျခားနား ေနရျခင္းက်မ္းကုိး။ ။စူဠကမၼဝိဘဂၤသုတ္၊ ဝိဘဂၤဝဂ္၊ ဥပရိပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ မဇၩိမနိကာယ္။
သည္ နတ္ ျဗဟၼာတို႔ ဖန္ဆင္း၍မဟုတ္၊ ဖန္ဆင္း႐ွင္မွာ မိမိျပဳလုပ္ေသာ ကံေကာင္း ကံဆိုး ႏွစ္ပါးေၾကာင့္ပင္တည္း။
သာဓု သာဓု သာဓု
Posted by ဉာဏ္ဦး
No comments:
Post a Comment