မိမိဝန္ထမ္းဘဝမွာ ဆရာေတာ္ ဦးပညာဒီပ (World Buddhist Meditation Institute, Yangon) ထံတရားေမးျမန္း ရန္ ေရာက္ခဲ႔သည္။ ထိုစဉ္က မိန္႔ ၾကားလိုက္ေသာ ဆံုးမစကားကို စြဲျမဲစြာ မွတ္မိေနပါသည္။
"ငယ္တုန္း တရားအသိ ရွာခ်င္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ။ အမ်ားစုက တပ္မက္မႈ အာရံုေတြေနာက္ လိုက္ရင္း ဆင္းရဲတြင္း နက္ ေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ႀကိဳက္ပါတယ္ဆိုတဲ႔ ေတးတပုဒ္ကို ၾကာရွည္နားေထာင္ၾကည့္၊ ၿငီးေငြ႕လာလိမ္႔မယ္၊ ဒါဟာ ေလာကီကာမဂုဏ္ အာရံုရဲ႕သေဘာပဲ။ တရားဓမၼ အာရုံေတြက်ေတာ့ ေအးၿငိမ္း ခ်မ္းေျမ႕တဲ႔ သေဘာေဆာင္တယ္။ မင္းဖတ္လိုတဲ႔ တရားစာအုပ္ကို ဘုန္းႀကီးေပးမယ္၊ ဖတ္လည္းဖတ္၊ တရားလည္းနာ၊ က်င့္ဖို႔လည္း မေမ႔နဲ႔၊ တူမႀကီးကိုပါ လမ္းျပေပး" (မွန္ပါဘုရား။)
ဤသို႔ ကတိျပဳခဲ႔၏။ ဇနီးျဖစ္သူ မေအးဆက္သည္ ဆရာေတာ္၏ တူမျဖစ္သည္။
သို႔နွင့္ ၾကင္ေဖၚကို အပါေခၚ၍ တရားရွာခဲ႔ၾက၏။ ေကာင္းမႈဟူသေရြ႕၌ အတူေပ်ာ္ေမြ႕ခဲ႔ၾကသည္။ ယခုအၿငိမ္းစား ယူခဲ႔ၾကပါၿပီ။ ျမတ္ရတနာသင္တန္း၌ ဆရာဦးျမေသာင္း သင္ၾကားပိုႚခ်ေပးခဲႚေသာ အဘိဓမၼာသၿဂႋဳဟ္၊ ဋီကာေက်ာ္၊ ဝိသုဒၶိမဂ္စေသာ တရားစာေပမ်ားတြင္သာေမြ႕ေလ်ာ္ေန ၾကပါသည္။ ဖတ္မွတ္ၾကသည္။ သိေအာင္ လုပ္ရင္းေရး ၾက၏။ တရားေဆြးေႏြးၾက၏။ တရားနာၾက၏။ တရားအားထုတ္ၾက၏။ နိဗၺာန္တိုင္ ပိုႚေဆာင္နိုင္ေသာ အႏွိဳင္းမဲႚ တရားေတာ္မ်ားကိုလည္း မွ်ေဝလိုစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား နာယူလြယ္ရေလေအာင္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ေထရဝါဒ ဓမၼအဆံုးအမမ်ားကို အသံစု ျပဳ၍ စီစဉ္ဖန္တီး လိုက္ပါသည္။ တရားမွတ္စုတိုကို ဦးစြာ စာျမည္းၾကည့္ၿပီးမွ နာၾကားလိုရာကို အက်ယ္တဝင့္ နာၾကား နိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။ ဓမၼ အသံစု အက်ဉ္း မွ အက်ယ္ သို႔ တည့္မတ္စြာ သြားျခင္းျဖင့္ သံသရာေဘး မွ လြန္ေျမာက္ေစရန္ ဆက္လက္ ႀကိဳးပမ္းသြားပါမည္။
ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္သည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကုိ အမ်ားဆုံးေဆာင္က်ဥ္းေပးႏုိင္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တရားေဟာျခင္းသည္ အလြန္ႀကီးက်ယ္သည့္ ေကာင္းမႈတစ္ရပ္ျဖစ္၏။ ဓမၼေဒသနာမည္၏။ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ၌ တရားနာျခင္း အက်ိဳးကလည္း ႀကီးျမတ္လွ၏။ အက်ိဳး ၅ ပါး ရွိသည္ဟု ဗုဒၶ ေဟာေတာ္မူ၏။ ယင္းတို႔မွာ_
၁။ တရားနာသူသည္ မၾကားဘူးေသးေသာ တရားကို ၾကားနာရျခင္း၊
၂။ ၾကားနာဖူးေသာ တရားကို ပိုမိုရွင္းလင္းစြာ သိရိွရျခင္း၊
၃။ ယုံမွားသံသယ ကင္းရွင္းျခင္း၊
၄။ အယူအဆ ေျဖာင့္မွန္ျခင္း၊
၅။ စိတ္ၾကည္လင္ျခင္း၊
ဘ၀တစ္ခုမွ လင္းႏို႔ငါးရာသည္ ပ႒ာန္းရြတ္ဆိုေသာ အသံကို ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္မႈျဖင့္ နာၾကားခဲ႔ဖူးသည့္ အထံုေၾကာင့္ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္၌ အဘိဓမၼာေဆာင္ ရဟႏၲာငါးရာျဖစ္ခဲ႔ၾကေပသည္။
ဘုရားရွင္သည္ စမၸာျပည္ ဂဂၢရာေရကန္အနီးတြင္ သီတင္းသံုးကာ ပရိသတ္အား တရားေဟာေတာ္ မူသည္။ ထိုစဉ္ ဖားငယ္ တေကာင္သည္ ေရကန္မွ ထြက္လာ၏။ တရားနာရာအစြန္၌ ဝပ္လ်က္ "ဤအသံသည္ တရားသံပင္ျဖစ္ ၏" ဟုအာရံုျပဳကာ နာယူေနသည္။ တရားနာသူ ႏြားေက်ာင္းသားတေယာက္၏ တုတ္ျဖင့္ ဖားငယ္၏ ဦးေခါင္းကုိ ေထာက္မိ သြားသည္။ ဖားငယ္ ေသဆံုးရ၏။ ဖားငယ္သည္ တရားအဓိပၸါယ္ကို မသိ။ သို႔ေသာ္ တရားကို အာရံုျပဳ၍ စိတ္ၾကည္ လင္သျဖင့္ တာ၀တႎသာ နတ္ျပည္၌ မ႑ဴကေဒ၀ပုတၱ နတ္သား သြားျဖစ္ သည္။ ဤကား တရားနာ ျခင္း၏အက်ိဳး တည္း။
ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တိုင္လည္း တရားနာခဲ႔သည္။ တခါက ဘုရားရွင္သည္ နႏၵမေထရ္ တရားေဟာရာသို႔ေရာက္ ရွိ သည္။ ထိုေနရာတြင္ ရပ္လ်က္ပင္တရားကို နာ ၾကားေတာ္မူသည္။ ညဉ့္သံုးယံလုံး တရားနာၾကားျပီးေနာက္ သာဓုေခၚ ဆိုေတာ္မူ၏။
ဤသာဓကမ်ားကို ေထာက္လွ်င္ ပုထုဇဉ္ မ်ားသည္ ပို၍ပို၍ပင္ တရားနာဖို႔ ေကာင္းပါသည္။ ဆရာ ေတာ္ၾကီးမ်ား ၏ ေက်းဇူး ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေခတ္၏တိုးတက္မႈ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ယခုအခါ တရားေတာ္မ်ား ကို အလြယ္ တကူရရွိ နာၾကားေနႏိုင္သည္မွာ အလြန္ကံေကာင္းပါသည္။ ျမတ္တရားနာ၍ မိမိကိုယ္တိုင္ အိုနာေသ ကင္းရာ ခ်မ္းသာစစ္ကို ရွာေတြ႕နိုင္ၾကပါေစ။
Posted by ဉာဏ္ဦး
